در نومیدی بسی امید است
ثانیه ها، دقیقه ها، ساعت ها، روزها، هفته ها، ماهها و سالها از پس هم می گذرند و آدمی رشد می کند و محل رشد او خانواده و جامعه است و در این بین او با خلقیات و روحیات و آداب زندگی آشنا می شود ، روزی بد و روزی خوب، روزی تشویق و روزی تنبیه، یک روز شکست و زمین خوردن و روزی دیگر آغاز و پیروزی و روزی امیدوار بودن و متاسفانه روزی ناامید بودن تمام اینها شخصیت یک آدمی را برای مواجه با مشکلات زندگی آماده می سازد.
اما در این بین خانواده نقش مهمی را در تربیت فرزند ایفا می کند، چگونه مقابله با مشکلات و چگونه سرپای خود ایستادن، چگونه با افکار خود ناامیدی و یاس را کنار بزند و چگونه پنجره های امید و زندگی نو را روی خود باز کردن همه ی اینها را فرزند باید در خانواده فراگیرد تا به قولی سرد و گرم چشیده شود و با پس لرزه ای نشکند.