وبلاگ خوب

تعریف"سلامت
روان"

تاکنون تعاریف متعددی از «سلامت روان» ارائه شده که همگی بر اهمیت
تمامیت و یکپارچگی شخصیت تاکید ورزیده اند. گلدشتاین
GOLDSTEIN K،
سلامت روانی را تعادل بین اعضا و محیط در رسیدن به خود شکوفایی می داند.چاهن
(CHAUHANSS 1991) نیز سلامت
روانی را وضعیتی از بلوغ روان شناختی تعبیر می کند که عبارت است از حداکثر
اثربخشی و رضایت به دست آمده از
تقابل فردی و اجتماعی که شامل احساسات و بازخوردهای مثبت
نسبت به خود و دیگران می
شود. در سال های اخیر، انجمن کانادایی بهداشت روانی،
«سلامت روانی» را در سه بخش تعریف کرده است:


بخش اول: بازخوردهای مربوط به «خود» شامل:

الف.
تسلط بر هیجان های خود؛

ب.
آگاهی از ضعف های خود؛

ج.
رضایت از خوشی های خود.


بخش دوم: بازخوردهای مربوط به دیگران شامل:

الف. علاقه به دوستی های طولانی و صمیمی؛

ب.
احساس تعلق به یک گروه؛

ج.
احساس مسئولیت در مقابل محیط انسانی و مادی.


بخش سوم: بازخوردهای مربوط به زندگی شامل:

الف. پذیرش مسئولیت ها؛

ب.
ذوق توسعه امکانات و علایق خود؛

ج.
توانایی اخذ تصمیم های شخصی؛

د.
ذوق خوب کار کردن.


چاهن به
ذکر پنج الگوی رفتاری در ارتباط با سلامت روان مبادرت
ورزیده است:


1- حس مسئولیت پذیری: کسی که دارای سلامت روان است، نسبت به
نیازهای دیگران حساس بوده و در
جهت ارضای خواسته ها و ایجاد آسایش آنان می کوشد.


2- حس اعتماد
به خود:
کسی که واجد سلامت روانی است، به خود و توانایی هایش
اعتماد دارد و مشکلات را پدیده ای
مقطعی می انگارد که حل شدنی است. از این رو، موانع، خدشه
ای به روحیه او وارد نمی سازد.


3- هدف
مداری: به فردی اشاره دارد که واجد مفهوم روشنی از آرمان های زندگی است و از این رو، تمامی نیرو و خلاقیتش را در
جهت دست یابی به این اهداف هدایت می کند.


4- ارزش های
شخصی: چنین فردی در زندگی خود، از فلسفه ای خاص مبتنی بر اعتقادات، باورها و اهدافی برخوردار است که به
سعادت و شادکامی خود یا اطرافیانش می انجامد و خواهان افزایش مشارکت اجتماعی است.


5- فردیت و یگانگی: کسی که دارای سلامت روان است، خود را جدا و متمایز
از دیگران می شناسد و می کوشد بازخوردها و الگوهای رفتاری خود را توسعه دهد، به
گونه ای که نه همنوایی کور و ناهشیارانه با خواسته ها و تمایلات دیگران دارد و نه توسط
دیگران مطرود و متروک می شود.


ملاک های
سلامت روان

ونتیز
(.VENTIS LW 5991) سلامت روان را وابسته به هفت ملاک می داند که عبارتند از:


1- رفتار
اجتماعی مناسب؛

2- رهایی از
نگرانی و گناه؛

3 - فقدان
بیماری روانی؛

4 - کفایت
فردی و خودمهارگری؛

5 - خویشتن
پذیری و خودشکوفایی؛

6 - توحیدیافتگی و سازماندهی شخصیت؛

7 -گشاده
نگری و انعطاف پذیری.